Ανοίξατε τον άδειο, πράσινο κάδο
και ραντίσατε με άρωμα κατάλληλα ακριβό
τα εσωτερικά τοιχώματα.
Ύστερα κρύψατε τα χέρια σας
στην κοντινή γωνιά του δρόμου
στο σκοτάδι της πόλης
στο σκοτάδι της προσμονής
και με πύρινα μάτια περιμένατε.
Τα ανυποψίαστα θύματα δεν άργησαν.
Τα τράβηξε το άρωμα
το ακριβό
και κατέφθασαν με το παραμιλητό της πείνας
και τη βεβαιότητα της πλήρωσης.
Έπεσαν μέσα για το απαραίτητο ξεκοκάλισμα.
Τότε, με ταχύτητα αστραπής
τρυπήσατε το σκοτάδι
και κάτω από το αχνό φως του φανοστάτη...
κλείσατε το καπάκι.
Ένα σπίρτο ανάψατε
και το πετάξατε μέσα, από την έξοδο των υδάτων.
Η καμένη σάρκα και το αίμα τους πολύτιμο
για τη συνέχιση της πορείας σας.