Αριθμός Πληθυντικός

Μ’ αρέσει αυτός ο αριθμός...
Έχει όρια, θέτει πλαίσια, προσδιορίζει, περιορίζει, καθορίζει,
διευκρινίζει ως πού μπορείς να απλωθείς, να αγγίξεις, να εξερευνήσεις, να μάθεις.
Είναι ξεκάθαρος, αλαργινά οικείος, στιβαρά ρομαντικός. Έρχεται από μια άλλη εποχή
και εισβάλει στο Τώρα διακριτικά. Τον βρίσκω ερωτεύσιμο... άκρως! Τον λατρεύω...

Να χάνεσαι στο Εμείς και στο Εσείς..
Ν’ αναπολείς τις αρχικές άκομψες προσπάθειες προσέγγισης...
Να νιώθεις την ένταση του "σας"...
"Σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε"
Να ζαλίζεσαι από την απόμακρη επιθυμία.
.....Ανεκτίμητος ο πληθυντικός αριθμός !

Μπροστά του ο Ενικός ακούγεται χυδαίος, υποτιμητικός, ασαφής, αδιάκριτος, εν τέλη...απορριπτέος.
Δεν έχει ομορφιά, παρά μια βάρβαρη ασάφεια.
Δεν ξέρεις τι να σκεφτείς.
"Σε θέλω", "Σε ερωτεύομαι", "Σε αγαπώ"
Μπορεί κάλλιστα να ψεύδονται....

"Σας θαυμάζω" ακούγεται πάντως πιο ειλικρινές... κι ας μην είναι!

Προτιμώ τον πληθυντικό... με προστατεύει από ανούσια λάθη. Με καλύπτει με ζεστές αντωνυμίες.
Με γεμίζει προσδοκίες γνήσιας οικειότητας. Σκοτώνει τις φενάκες.