Χριστοδουλόπουλος:
Μου ρίχνεις ευθύνες λες κι έφταιξα εγώ
που χάσαμε χρόνια αγάπης.

Διαμάντη:
Σου ρίχνω ευθύνες, τι άλλο να πω;
Περίμενα τόσο για νά `ρθεις.

Χριστοδουλόπουλος:
Ο πόνος τις νύχτες γινόταν βαρύς,
έτσι περνούσαν οι μήνες.

Μαζί:
Μονάχος,
μονάχη,
γι’ αυτό μη μου ρίχνεις ευθύνες.

Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος
κι εσύ κολλάς σε κάτι πράγματα μικρά.
Καρδιά μου, όλα επιτρέπονται τη νύχτα
και οι ευθύνες είναι λόγια περιττά.

Χριστοδουλόπουλος:
Μου ρίχνεις ευθύνες, μα ξέχνα το πια.
Τις μέρες που χάσαμε δώσ’ μου.

Διαμάντη:
Σου ρίχνω ευθύνες, μα ξέρεις καλά
πως θα `σαι για πάντα δικός μου.

Χριστοδουλόπουλος:
Πληγές η αγάπη κρατούσε ανοιχτές,
έτσι περνούσαν οι μήνες.

Μαζί:
Μονάχος,
μονάχη,
γι’ αυτό μη μου ρίχνεις ευθύνες.

Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος...