Τι απέμεινε απ’ τις νύχτες που άναβε το πάθος μας,
τί απέμεινε, ένας έρωτας κομμάτια απ’ το λάθος μας,
τί απέμεινε, γίναν στάχτη τα χρόνια μας που κάψαμε
τί απέμεινε, ένα όνειρο που μόνοι μας το θάψαμε.

Ας μην ξεχνιόμαστε, ας μην ξεχνιόμαστε,
έστω σαν φίλοι, πότε - πότε να βρισκόμαστε,
ας μην ξεχνιόμαστε, ας μην ξεχνιόμαστε,
έστω μια νύχτα, πότε - πότε ν’ αγαπιόμαστε.

Τι απέμεινε, το παράπονο στην έρημο που πνίγομαι,
τί απέμεινε, ο καπνός απ’ το τσιγάρο που τυλίγομαι,
τί απέμεινε, η διπλή σου η ζωή στο περιθώριο,
τί απέμεινε, αμαρτίες δίχως τέρμα, δίχως όριο.

Ας μην ξεχνιόμαστε, ας μην ξεχνιόμαστε,
έστω σαν φίλοι, πότε - πότε να βρισκόμαστε,
ας μην ξεχνιόμαστε, ας μην ξεχνιόμαστε,
έστω μια νύχτα, πότε - πότε ν’ αγαπιόμαστε.