Μη μου πάθεις κακό, μη μου χαθείς
τώρα που γαλήνεψε η ζωή,
μη μου πάθεις κακό, σου `χω στρώσει ουρανό
και σκέπασμα, ψυχή.

Μη μου πάθεις κακό τώρα που ντύθηκα,
τώρα που η νύχτα βάζει τα όνειρά της τα καλά,
αχ, τα καλά, αχ, τα καλά.

Φοβήθηκα τη μοναξιά
μέσ’ στις αισθήσεις σου όταν ταξίδεψα κρυφά
και κατάλαβα τι είναι φόβος, η αγάπη είναι φόβος,
μη μου χαθείς, μη μου πάθεις κακό.

Μη μου πάθεις κακό, μη μου χαθείς,
ανάσα απ’ την ανάσα σου είμαι πια
κι αν μου πάθεις κακό, αχ, και μ’ αφήσεις εδώ,
πουλάκι δίχως ουρανό.

Φοβήθηκα τη μοναξιά
μέσ’ στις αισθήσεις σου όταν ταξίδεψα κρυφά
και κατάλαβα τι είναι φόβος, η αγάπη είναι φόβος,
μη μου χαθείς, μη μου πάθεις κακό.

Μη μου πάθεις κακό, μη μου χαθείς,
ζωή απ’ τη ζωή σου είμαι πια
κι αν μου πάθεις κακό,
θα γίνω χώμα και νερό, αχ, να γενηθείς ξανά.