Στην πλευρά της βάρκας
έχω δέσει την καρδιά μου,
στην πλευρά της βάρκας
με αφρούς γειτονεύει.

Πλύν’ την, θάλασσα, με ατέλειωτο αλάτι·
πλύν’ την, θάλασσα· πλύν’ την θάλασσα·
η Γη είναι για την πάλη
κι εσύ για την παρηγοριά.

Στη δυνατή την πλώρη
έχω καρφώσει την καρδιά μου.
Κοίτα βάρκα, κουβαλάς
την αιματοβαμμένη κορυφή.

Πλύν’ την, θάλασσα, με ατέλειωτο αλάτι,
πλύν’ την, θάλασσα· πλύν’ την θάλασσα.
Ή, σύντριψέ τη μου στην πλώρη
που δε θέλω να την κουβαλάει πια.

Στο πλοίο έχω φορτώσει
τη ζωή μου χυμένη όπως-όπως.
Μετάφερε την, θάλασσα, στις εκατό ημέρες,
αυτή θα είναι η νύφη σου.

Μετάφερέ την, θάλασσα, με τους εκατό σου ανέμους.
Πλύν’ την, θάλασσα· πλύν’ την, θάλασσα·
άλλοι σου ζητούν μαργαριτάρια και χρυσό,
κι εγώ ζητάω να ξεχάσω!