Γλυκιά τσιγγάνα, μικρή και πλάνα,
με τα ματάκια της, με τα ναζάκια της,
μαγεύει, λιώνει σαν κεράκι τις καρδιές,
γι’ αυτή τραγούδια χίλια λεν στις γειτονιές.

Σαν σουρουπώνει κι η νύχτα απλώνει
μπρος στο τσαντίρι της, για το χατίρι της,
τρελές καντάδες λεν του κόσμου τα παιδιά,
για να της πάρουν τη μαγεύτρα της καρδιά.

Για την καρδιά της, την αγκαλιά της,
πλούτη της τάζουνε, της αραδιάζουνε,
μα 'κείνη παίζει μ' όλους και γλυκογελά
και σαν το φίδι ξέρει να τους ξεγλιστρά.

Σαν πολυβόλα έχ' η μαριόλα,τα δυο ματάκια της,
τα μπριλαντάκια της, σ' όποιον τα ρίχνει,
θε να γίνει παρευθύς,
φωτιά, μπαρούτι, ο δόλιος και πυροπαθής.