Άφησα την δύναμη μου
μέσα στην απάρνηση σου να ξοδεύεται
κόλλησα το άδειο βλέμμα μου επάνω στο κενό
Στην απρόσμενη φυγή σου
κάθε μέρα η καρδιά μου παγιδεύεται
σε έχω πια απέναντι μου τον χειρότερο μου εχθρό.

Πρέπει κάτι να κάνω
για να βγεις από το αίμα μου
μια γενναία πράξη δεν φοβάμαι πια το τέρμα μου.

Πάνω στα σύρματα λες και τρελάθηκα
σαν τα πουλιά παλεύω πάλι να σταθώ
δίχως τα χέρια σου αυτά τα άδικα
μήπως μια μέρα πως πετούσα θυμηθώ.
Πάνω στα σύρματα άλλο ένα Σάββατο
ακροβατώ και ανησυχεί η γειτονιά
σαν κάτι ασήμαντο βλέπω τον θάνατο
όσο δεν σε έχω στην δική μου αγκαλιά.

Δρόμους άνοιξα και πόρτες
την ψυχή μου να διασχίσεις δεν φοβήθηκα
άφησες το πέρασμα σου σκόνη και καμένη γη.

Πρέπει κάτι να κάνω
για να βγεις από το αίμα μου
μια γενναία πράξη δεν φοβάμαι πια το τέρμα μου.

Πάνω στα σύρματα λες και τρελάθηκα
σαν τα πουλιά παλεύω πάλι να σταθώ
δίχως τα χέρια σου αυτά τα άδικα
μήπως μια μέρα πως πετούσα θυμηθώ.
Πάνω στα σύρματα άλλο ένα Σάββατο
ακροβατώ και ανησυχεί η γειτονιά
σαν κάτι ασήμαντο βλέπω τον θάνατο
όσο δεν σε έχω στην δική μου αγκαλιά.