Φουρτούνιασαν οι θάλασσες κι οι ουρανοί μαυρίσαν
σαν έφυγα στη ξενιτειά κι οι δρόμοι μας χωρίσαν.
Φουρτούνιασαν οι θάλασσες κι οι ουρανοί μαυρίσαν
σαν στο στερνό αντίο μας τα μάτια σου δακρύσαν.

Φουρτουνιασμένη θάλασσα
μοιάζει η καρδιά στα ξένα
σαν θυμηθώ τα μάτια σου
τα χιλιοαγαπημένα.

Μα όταν γυρίσω αγάπη μου
παντού θ’ ακούς τραγούδια
σαν σου στολίσω τα μαλλιά
με λεμονιάς λουλούδια.

Σκοτείνιασαν τα πέλαγα κι οι γλάροι τρομαγμένοι
στους βράχους πήγαν να κρυφτούν που σ’ είδαν λυπημένη.
Σκοτείνιασαν τα πέλαγα και κεραυνοί ξεσπάσαν
σαν το χλωμό σου πρόσωπο τα μάτια μου το ‘χάσαν.

Σκοτιασμένο πέλαγος
μοιάζει η καρδιά στα ξένα
σαν θυμηθώ τα μάτια σου
τα χιλιοαγαπημένα.

Μα όταν γυρίσω αγάπη μου
παντού θ’ ακούς τραγούδια
σαν σου στολίσω τα μαλλιά
με λεμονιάς λουλούδια.