Μια φορά είχε στη φωλιά
Μια μερακλήν'αηδονα
Πέντε πουλιά στην αγκαλιά
Κι έφευγε το χειμώνα..

Μια φορά είχα μια φωλιά
Στα σύννεφα χτισμένη
Και άλλη μια μες στην καρδιά
Σα λίμνη παγωμένη..

Ρίξε τσ' ακτίνες ήλιε μου
Να με ζεστάνουν λίγο,
Να λιώσει ο πάγος και να πιούν
τ'αγρίμια τα πουλιά μου,
Γιατί κοιτούν και δε μπορούν
να πιούν την παγωνιά μου..
Κι εσύ ουρανέ μου διώξε τα,
τα μαύρα σύννεφα σου...

Που κρύβουνε τον ήλιο μου
Κι ούτε νερό δε βγάζουν.

Μη μου χαλάσεις τη φωλιά
Μεγάλε ουρανέ μου,
Γιατί 'μαι μάνα και παιδιά
δε γνώρισα ποτέ μου...

Δως μ' ουρανέ τα σύννεφα
μα 'γώ θα τα χτενίζω
Κι άμα μου φέρουν τη φωλιά
δάκρυ θα στα γεμίζω..

Ρίξε τσ' αχτίνες ήλιε μου
Να με ζεστάνουν λίγο
Να λιώσει ο πάγος και να πιούν
τ'αγρίμια τα πουλιά μου,
Γιατί κοιτούν και δε μπορούν
να πιούν την παγωνιά μου...

Και 'συ ουρανέ μου διώξε τα,
τα μαύρα σύννεφά σου..
Που κρύβουνε τον ήλιο μου
Κι ούτε νερό δε βγάζουν.