Πού είναι όλοι αυτοί,
που για χάρη τους έκλαψες.
Πού είναι όλοι αυτοί,
που σου παν, πώς σ’ αγαπούν.

Τι έγιναν οι νύχτες
που στο πλάι τους πέρασες
κι έχουν πια τα χάδια,
στο κορμί σου να πουν;

Όλα έχουν γίνει στο μυαλό σου
μια συμφορά.
Λάθη που πληρώνονται
με δάκρυα πικρά.

Τώρα εγώ είμαι δίπλα σου,
μα ίσως να ήρθα αργά.
Ψάχνω απεγνωσμένα να σε φέρω
στη ζωή ξανά.

Λες πώς μ’ αγαπάς,
όταν γέρνεις στον ώμο μου
μα έχεις πάντα δίπλα σου,
μπουκάλι κρασί.

Ίσως τώρα πίνεις,
για να πνίξεις το παρελθόν
μα αύριο θα πιεις
γιατί θα φύγω κι εγώ.

Πώς να σε πιστέψω,
πως να νιώσω τα λόγια σου
όταν κάθε τόσο
στα παλιά σου γυρνάς,

όταν χάνεται η ματιά σου,
μέσα στο άπειρο
και όταν στα παλιά σου στέκια,
με κουβαλάς;

Πώς να σε πιστέψω,
όταν χάνεις τα λόγια σου
κάθε που ένα όνομα
γνωστό σου ακούς.

Πώς να καταλάβω,
στην καρδιά σου τι γίνεται.
όταν κλαις με τα παλιά
τραγούδια που ακούς;

Όταν αισθανθείς
την παρουσία μου δίπλα σου,
τόσο δυνατή
που να σου καίει το νου.

Όταν θα κολλήσει πια,
το βλέμμα σου απάνω μου.
με πικρή ευχαρίστηση,
θα φύγω, θα φύγω για αλλού.