Περνάω κάθε μέρα και σε βλέπω
ασπροντυμένη στην κορνίζα που γελάς.
Απ’ το φωτογραφείο που μαθαίνω
πως τώρα στα πλούτη κολυμπάς,
μα όμως, όμως πονάς.

Κρίμα, εσύ που μόνο ένα ρήμα
το πιο γλυκό του κόσμου ποίημα
μου ‘λεγες στο στόμα με φιλιά.

Κρίμα, τώρα που έχεις τόσο χρήμα
το πιο γλυκό του κόσμου ρήμα
δεν μπορείς να πεις ξανά.
Κρίμα.

Περνάω κάθε μέρα και σε βλέπω
ασπροντυμένη τα λουλούδια να κρατάς.
Απ’ το φωτογραφείο που μαθαίνω
πως έγιναν αγκάθια και πονάς
στα πλούτη κι ας κολυμπάς.

Κρίμα, εσύ που μόνο ένα ρήμα
το πιο γλυκό του κόσμου ποίημα
μου ‘λεγες στο στόμα με φιλιά.

Κρίμα, τώρα που έχεις τόσο χρήμα
το πιο γλυκό του κόσμου ρήμα
δεν μπορείς να πεις ξανά.
Κρίμα.