Μια ατέλειωτη γραμμή από καπέλα στη βροχή, Κυριακή,
μια ατέλειωτη γραμμή από καπέλα στη βροχή και πάνε,
στην ομίχλη πες μου τι γυρεύουν.

Ό,τι βρίσκεται, στο τέλος χάνεται
κι ό,τι χάνεται, στο τέλος βρίσκεται,
αυτό που βλέπεις δεν υπάρχει,
τίποτα δεν είν’ αληθινό,
τίποτα δεν είν’ αληθινό.

Τα δάκρυα της αγάπης γίνονται,
μέσ’ στης ψυχής τις σκοτεινές σπηλιές,
τα δάκρυα της αγάπης γίνονται,
μέσ’ στης ψυχής τις σκοτεινές σπηλιές.

Σταλακτίτες, σταλακτίτες.

Μια ατέλειωτη γραμμή από καπέλα στη βροχή, Κυριακή,
μια ατέλειωτη γραμμή από καπέλα στη βροχή, πού πάνε,
στην ομίχλη πες μου τι γυρεύουν.

Ό,τι βρίσκεται, στο τέλος χάνεται
κι ό,τι χάνεται, στο τέλος βρίσκεται,
αυτό που βλέπεις δεν υπάρχει,
τίποτα δεν είν’ αληθινό,
τίποτα δεν είν’ αληθινό.

Τα δάκρυα της αγάπης γίνονται,
μέσ’ στης ψυχής τις σκοτεινές σπηλιές,
τα δάκρυα της αγάπης γίνονται,
μέσ’ στης ψυχής τις σκοτεινές σπηλιές.

Σταλακτίτες, σταλακτίτες,
σταλακτίτες, σταλακτίτες.

Τα δάκρυα της αγάπης γίνονται,
μέσ’ στης ψυχής τις σκοτεινές σπηλιές,
τα δάκρυα της αγάπης γίνονται,
μέσ’ στης ψυχής τις σκοτεινές σπηλιές.

Σταλακτίτες, σταλακτίτες,
σταλακτίτες, σταλακτίτες.