Τα νάζια και τα πείσματα,
ναζιάρικο, ν' αφήσεις
κι έλα, στα χείλη μια φορά
γλυκά να με φιλήσεις.

Ένα τσαχπίνικο φιλί,
απ' το γλυκό σου στόμα,
δυο χρόνια στην αγάπη σου,
δε μου 'δωσες ακόμα.

Δε μ' ωφελεί σε τίποτα
κι αν είμαι ο σεβντάς σου,
αφού για το γινάτι μου
μ' αρνιέσαι τα φιλιά σου.

Αν μ' αγαπάς, ναζιάρικο
και θέλεις, για να ζήσω,
τα κόκκινα χειλάκια σου,
άσε με, να φιλήσω.