Χαμηλώνουν τα φώτα της πόλης
και αδειάζουν όλοι οι δρόμοι.
Πλησιάζουν μεσάνυχτα πάλι
και εγώ είμαι στο τρίτο μπουκάλι.

Στο ραδιόφωνο πέφτουν οι τόνοι
θλιβερή μουσική που πληγώνει.
Το τασάκι μου έχει γεμίσει
κι η ζωή μου έχει πάλι ραγίσει.

Θυμάμαι εσένα και σβήνω,
με πίνει το ουίσκι που πίνω,
με καίει το τσιγάρο που καίω
θυμάμαι εσένα και κλαίω.

Δρομολόγια η σκέψη μου κάνει
κάθε νύχτα στο σεργιάνι
και το χάραμα πάλι με βρίσκει
μεθυσμένο, τρελό και ξενύχτη.

Όλα γύρω μου μια ζουν ξένα
αφού έχασα ματιά μου εσένα,
σε αγαπώ και σε θέλω ακόμα
για αυτό γίνομαι σκόνη και χώμα.

Θυμάμαι εσένα και σβήνω,
με πίνει το ουίσκι που πίνω,
με καίει το τσιγάρο που καίω
θυμάμαι εσένα και κλαίω.

Θυμάμαι εσένα και κλαίω.