Πέταξε, φτερούγισε η ανάσα μου μετάνοια
κράτησα το βήμα μου τα μάτια σου να δω,
πάνω μου η ζωή σου ανεμίζει επιφάνεια,
μέσα σου γεννήθηκα, λοιπόν τελειώνω εδώ

Φως, φως
ποιος αντέχει τόση ανατολή
φως, φως
έρωτά μου αλήθεια κι απειλή
ποια οργή ποια μυστική χαρά
κάψαν του θανάτου τα φτερά,
κι ελπίζω

Το ηλιοβασίλεμα τα σύννεφα εξαπτέρυγα
γύρω από το σώμα σου του κόσμου οι φυλές
να ‘βρισκε η ψυχή μου στον παράδεισο μια πτέρυγα,
να σε κρύψω αγάπη μου σε μυθικές αυλές

Φως, φως
ποιος αντέχει τόση ανατολή
φως, φως
έρωτά μου αλήθεια κι απειλή
ποια οργή, ποια μυστική χαρά
κάψαν του θανάτου τα φτερά,
κι ελπίζω