Συννέφιασε μέσα στην καρδιά μου
σταγόνες άρχισαν να πέφτουν στα όνειρά μου.
Στους βρεγμένους δρόμους του μυαλού μου τριγυρνάς
η ζήλια πέπλο μπροστά στα μάτια της καρδιάς.

Στο καλντερίμι αυτό
που μου ‘πε το πρώτο σ' αγαπώ,
στο καλντερίμι αυτό
τον ήλιο νύχτα αναζητώ.

Νύχτα στο Βαρδάρη, τέσσερις η ώρα
άδειοι είναι οι δρόμοι, άδεια τα στενά.
Η μορφή της στο μυαλό μου χαραγμένη,
γλυκά στοιχειώνει μέσα μου βαθιά

Φύσηξε βαρδάρη, βγάλ’ την απ' το νου μου
όπου κι αν κοιτάξω βλέπω μόνο αυτή.
Χάραμα στη Σαλονίκη και με βρήκε
στο λιμάνι ο ήλιος την αυγή.

Γραπώθηκα μέχρι που μάτωσαν τα χέρια
ώσπου άλλη δύναμη δεν είχα μέσα μου να βρω.
Από το πρώτο βλέμμα που είχαμε ανταλλάξει
ως και την τελευταία στιγμή που ήταν εδώ.

Στο καλντερίμι αυτό
απόφαση δεν άλλαξε
κι εγώ στο καλντερίμι αυτό,
αυτό το τέλος τώρα ζω.

Νύχτα στο Βαρδάρη, τέσσερις η ώρα
άδειοι είναι οι δρόμοι, άδεια τα στενά.
Η μορφή της στο μυαλό μου χαραγμένη,
γλυκά στοιχειώνει μέσα μου βαθιά

Φύσηξε βαρδάρη, βγάλ’ την απ' το νου μου
όπου κι αν κοιτάξω βλέπω μόνο αυτή.
Χάραμα στη Σαλονίκη και με βρήκε
στο λιμάνι ο ήλιος την αυγή.