Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου
και γριβοκαβαλάρη
αρματωμένος με σπαθί
και με αργυρό κοντάρι.

Άγγελος είσαι στη θωριά
και Αγίος στη Θεότη
παρακαλώ βοήθα με
Άγιε Στρατιώτη.

Και από το άγριο θεριό
και δράκοντα μεγάλο
όπου του φέραν άνθρωπο
κάθε πρωί και άλλο.

Και αν δεν του φέραν άνθρωπο
κάθε πρωί στην ώρα
κανένανε δεν άφηνε
να πιει νερό στη χώρα.

Στα κάγκελα του πηγαδιού
δεσάν την αλυσίδα
και δέσασι την όμορφη
άτυχη κορασίδα.

Αις Γιώργης εβουλήθηκε
για να την εσώσει
και από το άγριο θεριό
να την ελευθερώσει.

Το μαύρο του καβάλησε
και το εδιποδίζει
στο χείλος μπρος του πηγαδιού
πηγαίνει και καθίζει.

Μια κονταριά του έδωσε,
το χτύπησε στο στόμα
και παρευθείς το έριξε
κάτω στη γη στο χώμα.

"Αφέντη πως σε λέγουσι
και ποια έχεις πατρίδα;"
"Γεώργιο με λέγουσι
απ' την Καππαδοκία".

Θέλεις να κάνεις χάρισμα
χτίσε μια εκκλησία
και βάλε και ζωγράφισε
Χριστό και Παναγία.

Και στη δεξιά τους την πλευρά
βάλε έναν καβαλάρη
αρματωμένο με σπαθί
και μ' αργυρό κοντάρι.