Καράβι οι σκέψεις, ταξιδεύουνε το νου,
να βρούν να πάνε μόν’ λιμάνι να φουντάρουν,
για να γλυκάνουνε μουράβια και μπογιά,
όσες ανοίξανε πληγές και να σαλπάρουν.

Ε, για μόλα, ε, για λέσα,
αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα. ( χ2 )

Στ’ αμπάρι τ’ όνειρο κλεισμένο ερμητικά,
μ’ όλα τα σύνεργα της μάχης στο θηκάρι,
να μην τα τρώει η αλμύρα κι η σκουριά,
στην απραξία βγαίνεις πάντα παλληκάρι.

Ε, για μόλα, ε, για λέσα,
αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα. ( χ2 )

Κόντρα στον άνεμο να τρίζει το σκαρί
και ο λοστρόμος στην κουβέρτα σουλατσάρει,
να μην περάσουνε στ’ αμπάρια τα νερά
και πάρει κλίση το καράβι και μπατάρει.

Ε, για μόλα, ε, για λέσα,
αχ, βρε θάλασσα μπαμπέσα. ( χ2 )