Την απόλυτη μοναξιά σου
Τόσα χρόνια φύγανε
Τα ίχνη τους τα βλέπω εδώ
Στη διάφανη δαιμονισμένη σάρκα.
Μίλησα με την πέτρα
Μ’ ένα παλιό θλιμμένο κάθισμα
Με το δεντρο που γέρας
Μ’ ένα ξέθωρο κάδρο
- ιστορία-
Δεν είχα δώρα πολυτέλεια επισκέψεις
Συχνά κοιμήθηκα με τη γάτα.
Θέλω να πω
Για κείνη τη χειμωνιάτικη συννεφιασμένη ώρα
Όταν πλαγιαζει στα κρύα πόδια μας
Η μαύρη για η γκρίζα γάτα.
Το σεληνόφωτο ασβολερό ναυαγισμένο βράδυ
Ας ξαναπάρει την άφεγγη δραματική ψυχή μου
Μαζί με τα δικά σου ετοιμοθάνατα χέρια
Χέρια – λυγμοί
Δάχτυλα που σπαράζουν
Δάχτυλα για ρίζες για διαμαντένιες πυγολαμπίδες.