Με ποικιλόμορφους μορφασμούς
έντυνες τις λέξεις
και τα βλέμματά σου φιγούρες με αινίγματα
με προκαλούσαν να αναμετρηθώ μαζί τους.
Πειρατικός αέρας φύσηξε μέσα μου
καθώς αντίκρισα τις μαργαρίτες που κύκλωναν
τις κόρες των ματιών σου
και θέλησα να σφηνώσω τη μαύρη μου σημαία
στα καράβια που αγναντεύει η σκέψη σου.
Μα οι μαργαρίτες με τη μαύρη γύρη
ανέτειλαν μέσα μου τους χίλιους ήλιους σου
και όση δύση κι αν τους επέβαλα
αυτές εξακολουθούσαν να λάμπουν.
Έτσι η δική μου ανταρσία μετατράπηκε σε δικό σου λάφυρο.
Ας γίνω, λοιπόν, εγώ ο πειρατής, το καράβι που θα ταξιδεύεις.
Ας γίνω, λοιπόν, εγώ ο πειρατής, το λιμάνι που θα ξαποσταίνεις.
Και στις βόλτες σου πάνω – στου φευγιού σου τη μοίρα
ας γίνω εγώ, το φυλάκιο της δικής σου πυξίδας.