Στην Αθήνα μια μικρή τσαχπίνα
μ’ άναψε καμίνι στην καρδιά
και με βλέπεις να `μαι πάντα μέσα στην ταβέρνα,
πίνε μπεκρή και κέρνα.

Κατινάκι, νάζι μη μου κάνεις,
αχ θα με τρελάνεις.
Θα σε πάρω, θα σε στεφανώσω,
όρκο θα σου δώσω.

Τριγυρίζω μέσ’ στην γειτονιά της
πάω να το χάσω το μυαλό.
Μεθυσμένος μέσ’ στους δρόμους τριγυρίζω
κι όλο κρυφοδακρύζω.

Κατινάκι, νάζι μη μου κάνεις,
αχ θα με τρελάνεις.
Θα σε πάρω, θα σε στεφανώσω,
όρκο θα σου δώσω.

Με κοιτάνε και κρυφογελάνε
όλοι οι φίλοι μου και οι γνωστοί,
κάθε βράδυ σαν κουρέλι όταν περπατάω
κι όλο παραμιλάω.

Κατινάκι, νάζι μη μου κάνεις,
αχ θα με τρελάνεις.
Θα σε πάρω, θα σε στεφανώσω,
όρκο θα σου δώσω.