Ήσουν μια φορά,
θυμάμαι,
ο άνθρωπος μου,
ήσουν η ζωή για μένα
κι ο θάνατος μου,
μες στην ερημιά του κόσμου
η πρώτη επαφή,
ο πρώτος έρωτας εσύ.
Τώρα η βροχή,
στα μάτια...για σένα πέφτει,
άλλη μια φορά μιλάω με τον καθρέφτη,
χάθηκες και εγώ φοβάμαι,
πως δε θα σε ξαναδώ.

Θα σε περιμένω,
θα σε περιμένω...
όσο ανασαίνω,
πάντα θα ελπίζω πως θα ρθεις,
θα σε περιμένω,
θα σε περιμένω...
όσο ανασαίνω,
έλα μην αργείς!!!!!

Ήσουν μια φορά,
θυμάμαι,
δικό μου σώμα,
είχες μια φωτιά στο βλέμμα,
που καίει ακόμα,
ήταν τα φιλιά, ταξίδια..
κι ο έρωτας λιμάνι
στο ζεστό σου το κορμί,
τώρα μοναξιά
γεμίζει τα δυο μου μάτια,
έρχεται ξανά η νύχτα,
κι εγώ κομμάτια...
πως να σου το πω,
εσένα έχω μόνο ν’ αγαπώ!!

Θα σε περιμένω,
θα σε περιμένω...
όσο ανασαίνω,
πάντα θα ελπίζω πως θα ρθεις,
θα σε περιμένω,
θα σε περιμένω...
όσο ανασαίνω,
έλα μην αργείς!!!!!