Στου παιχνιδιού το κάλεσμα στα θερινά απογεύματα στην άσφαλτο ήταν άλεσμα στα χέρια ήταν αίματα
Δέρματα ξεκόλλαγαν εδώ εκεί και πέρα σα φύλλα που αμόλαγαν τα δέντρα στο αέρα
Φλογέρα του ανέμου το τραγούδι που παίζει διαβόλου αγγελούδι στο βάδισμα σου φύλακα να το χεις γιατί είναι σαν ξυράφι εδώ το άγγιγμα της κόχης
Εδώ στο δρόμο με φρουρό τον αστυνόμο που κουβαλάει εξοπλισμό ίσα με ένα τόνο εδώ γυρνάει με στα στενά η αλήθεια και η τέχνη αυθεντική κάθε πενια εδώ του καλλιτέχνη
Εδώ πουλιέται η μοναξιά μα βερεσέ και τσάμπα απ το χειμώνα στης εφτά που θα χει ανάψει η λάμπα
Στις κολώνες στα ξύλινα δοκάρια τα μεγάλα που τα χαμέ για τέρματα στη μπάλα
Εκεί θα ακούσεις την κραυγή από το παρελθόν σου γιατί κλειδαμπαρώθηκε στο σπίτι το παρόν
Εκεί θα βρεις μεσ ένα κάδο με σκουπίδια την ανθρωπιά και τα παλιά σου τα παιχνίδια

Στην πίσσα της ασφάλτου φυτρώνει η ζωή μας
Μοναδική περιουσία γης που είναι δική μας
Στην πίσσα της ασφάλτου κάθε μέτρο και καντήλι
Κατάμαυρο χαλί που ξαπλώσαν τόσοι φίλοι
Στην πίσσα της ασφάλτου τα πρώτα βήματα μας
Ελεύθερα κι αδέσμευτα δημιούργηματα μας
Στην πίσσα της ασφάλτου ενώνονται οι φωνές μας
Για αυτούς που βάζουν φόρο μέχρι στις αναπνοές μας

Σε τούτη εδώ την πίσσα ριγμένοι σαν τσακάλια οι πιο πολύ γυρνάνε με σκυμμένα τα κεφάλια
Με τα μάτια στο πάτωμα κοιτάζουν την σκιά τους για να φανεί ανώτερη η θωριά τους
Ο φόβος τους ψηλότερος απ το δικό τους μπόι κανένας του δε δείχνει να ναι σόι
Και όσο κοιτούν αδιάκοπα την ώρα στο ρολόι ο χρόνος τον χρόνο τους θα τρώει
Βιασύνη και σκοντάφτουν και ότι τους πεις το χάφτουν φανάρια ρυθμισμένα τα μυαλά τους που αστράφτουν
Τι κόκκινο τι πράσινο στο δρόμο σαν ανάψει του νου τους το φανάρι το χει κάψει
Σαν τα σκυλιά που τρέχουν πίσω απ τα αυτοκίνητα ή λογική μας κυνηγάει τα πρόβλημα
Κάθε πέτρα της ασφάλτου και ένα σφάλμα μια θάλασσα που ποτέ δεν είναι κάλμα
Εκεί θα ακούσεις την κραυγή από το παρελθόν σου γιατί κλειδαμπαρώθηκε στο σπίτι το παρόν σου εκεί θα βρεις μεσ ένα κάδο με σκουπίδια την ανθρωπιά και τα παλιά σου τα παιχνίδια