Ένας βοσκός απού μιλεί, τη γλώσσα τω προβάτω,
έστειλε προσκλητήριο, στσ’ ανθρώπους τω γραμμάτω.

Δάσκαλοι και γραμματικοί, σας προσκαλώ να `ρθείτε,
να μπείτε στ’ αρνομάντρι μου, να συνεννοηθείτε.

Να `δώ να κουβεντιάζετε, με τα δικά μου έχνη,
κι εκειά θα καταλάβετε, ποια του βοσκού η τέχνη.

Πολλές φορές, ειρωνικά, βοσκός σου λέει ο άλλος,
μα `γώ `μαι στο κοπάδι μου, καθηγητής μεγάλος.

Δε σας το παίζω έξυπνος, μη με παρεξηγείτε,
κι αν θέλετε να κάτσετε, κι από κοντά να `δείτε.

Να `δείτε πως μαζώνονται, όντε διπλοσφυρίζω,
και με το σκύλο βοηθό, στο πί και φί κουρτίζω.

Στο ποροκούρτι έτοιμο, έχω το αρμεγάρι,
κι εκειά το κάθε πρόβατο, έχει και άλλη χάρη.

Άλλο το γάλα του πολύ, κι άλλο `ναι μία στάξη,
κι άλλο χτυπά τον πόδα του, χάμε να με πετάξει.

Κι απής τ’ αρμέξω στέκονται, να πάρουν την τροφή τους,
ετούτο-νά `ναι κι αυτων-ώ, η λίγη πλερωμή τους.

Έτσι απλά κάνω κι εγώ, δάσκαλοι, τη δουλειά μου,
κι αν γράμματα δεν έμαθα, μιλώ με την καρδιά μου.