Αν με φωνάζαν άγγελο
κι είχα φτερά στην πλάτη
δε θα `χα μείνει κάγκελο
που σ’ είδα με το ναύτη.

Αν δήλωνες το πεζικό
και σ’ έκαναν λοχία
κι εγώ μέσα στα μαγαζιά
θα `μουν η Ευδοκία.

Θα γκάζωνες τη μηχανή
κάνε Χριστέ μου υπομονή,
είναι γλυκιά η μαχαιριά
που θα μας φέρει αγκαλιά,
καθρέφτης που έγινε γυαλιά.

Αν σε μικροπαντρεύανε
γλυκό φιλί του δρόμου,
ίσως να μη σε παίζανε
στα σινεμά του κόσμου.

Αν είχαμε το Δαμιανό
για τη σκηνοθεσία
θα κλείναμε προγράμματα
μικτά στην παραλία.

Θα γκάζωνες τη μηχανή
κάνε Χριστέ μου υπομονή,
είναι γλυκιά η μαχαιριά
που θα μας φέρει αγκαλιά,
καθρέφτης που έγινε γυαλιά.