Είναι κάτι τύποι
Κάτι ευαίσθητοι παλιοί.
Που για αγάπη δε μιλάνε.
Κάτι αλήτες τρυφεροί.

Κάτι ονειροπόλοι, σιωπηροί.
Ξηγημένοι, παρεξηγημένοι
Στο τώρα, αφημένοι
Για αυτό που θα ’ρθει πάντα χαλαροί.

Είναι κάτι τύποι
Που ήπιανε ό,τι είπαν
Και είπαν για να πιουν
Μα δε μετανοούν.

Που ψάχναν δίχως λόγο,
Χωρίς να ξέρουν πως θα βρουν.
Μα μέσα απ’ την αλήθεια,
Μάθανε πράγματα να πουν.

Ρεφραίν
Είναι οι ανώνυμοι οι πρίγκιπες
Με τα παλιά τα ρούχα,
Την ανέμελη καρδιά,
Που ξέρουν λόγια μαγικά.

Είναι οι ανώνυμοι οι πρίγκιπες
Που γράφουν ιστορία,
Σε ανέκδοτα βιβλία.
Είναι οι ανώνυμοι οι αλλιώτικοι.

Είναι κάτι τύποι
Πάντα παιδιά, πάντα ανοιχτά,
Που σε κοιτάνε μες τα μάτια
Και βλέπουν πίσω απ’ αυτά.
Που τριγυρνάνε όλο το βράδυ
Ώσπου η μέρα να αρνηθεί να ζει σαν πόρνη στο σκοτάδι.
Κάτι κουρασμένοι
Που δε φοβούνται να το πουν.
Δεν υποκρίνονται ευτυχία,
Μα ελπίζουν να ελευθερωθούν.

Ρεφραίν
Είναι οι ανώνυμοι οι πρίγκιπες
Με τα παλιά τα ρούχα,
Την ανέμελη καρδιά,
Που ξέρουν λόγια μαγικά.

Είναι οι ανώνυμοι οι πρίγκιπες
Που γράφουν ιστορία,
Σε ανέκδοτα βιβλία.
Είναι οι ανώνυμοι οι αλλιώτικοι.