Ρίγος το άρωμα των ανθισμένων νεραντζιών
καημός φιλοσόφου
παρακλητική πρόσκληση ή δέηση

-απόκαμες;

εγώ ακόμα όχι αφού πάλι ξαναγυρνώ
με τ’ όνομά σου στην άκρη των χειλιών

-μετάνοια;

σε χρόνο ανύποπτο ή δεύτερο για το πλήθος
κρατώ την ανάσα και βαδίζω ψηλαφίζοντας

-σ’ ακουμπώ;

βαθιά επιθυμία ή και ανάγκη κάτω απ’ τον απόηχο
ξεθυμασμένης Πανσελήνου, ίσκιος στα μάτια σου

-αμετανόητος στο αεί...