Βρεγμένα άστρα

ασυνάρτητες παρουσίες
το παρελθόν διασαλεύει
την ομιλούσα σιωπή
ένα πιάνο γράφει κύκλους
αργού θανάτου

κι ο χρόνος
μαζεύει ρημαγμένους
ανέμους
από ξεχασμένους Μάρτηδες.

Τώρα μπαίνει Απρίλης
στολισμένος μαύρα κρέπια
πάθους και πένθους

παρακάτω πετροβολάνε
μια κυοφορούμενη Ανάσταση.

Σωπαίνουν όλα τα αηδόνια
δεκαπέντε στιγμές κάθαρσης
ζουν ακόμα τα φθαρμένα όνειρα
μέσα στα χέρια ποιητών.

Φυσάει υπόλοιπα Αυγούστου
κρατάει τεφτέρια ο καιρός
σημειώνει ηττημένους Έρωτες
...αέρας βραδινός.

Επιστρέφω στις πασχαλιές μου
μοβ το χρώμα μου

πληγές ουρανομήκης

ευωδιάζει ο τόπος παραμύθι, θάνατο, λιβάνι.

Ονόματα που χάραξα
σε λαξευμένους βράχους
όλα ένα θαύμα κι ένα τίποτα
Απομεινάρια σκέψεων
μυαλού απονεκρωμένου
αν πεις και για αισθήσεις
ικεσία στην παραίσθηση...