―Περνάει ο στρατός, ο στρατός, ο στρατός.

―Περνάει ο στρατός και πού πηγαίνει;
―Στον πόλεμο πηγαίνει ο στρατός. Ο στρατός
στον πόλεμο πηγαίνει να νικήσει.
―Ποιους πρέπει να νικήσει ο στρατός; ―Ο στρατός
τους άλλους όλους πρέπει να νικήσει.

―Κι αν τους νικήσει τι θα κάνει ο στρατός; ―Ο στρατός
καινούρια σύνορα θα δώσει στη φυλή του.
Άνθρακες, θησαυρούς και ανοχύρωτες
πόλεις που ούτε γνωρίζει τ’ όνομά τους.

―Και τους μεγαλοστεϊκούς και όσους νικήθηκαν
κι αυτούς που δεν αξίζει να υπάρχουν
πού θα τους οδηγήσει ο στρατός; ―Ο στρατός
σε άλλα τοπία θα τους οδηγήσει·
στο Μπίρκεναου, στην Τρεμπλίνκα
και στο Χέουμνο και στο Γκουαντανάμο
και στο Μπέλσεν.

―Και όταν τους οδηγήσει ο στρατός; ―Ο στρατός
σε νέο πόλεμο θα πάει να νικήσει.
Γιατί είναι ο πόλεμος πατρίδα
του στρατού. Κι ο στρατός
δεν έχει άλλη πατρίδα να γυρίσει.

Αράδα αράδα κόβουν το χορτάρι
για να πλαγιάσουν κάτω από τη γη,
χιλιάδες λεύγες μακριά για να πλαγιάσουν
κάτω απ’ τις φτέρες και τα σταχτοβότανα.

―Μάταιο, μάταιο, είπε η φωνή.
Όπως τόσες φορές που έχει γίνει,
τόσες φορές που έχει ξεχαστεί.

Μάταιο, όπως το κορίτσι που ονειρεύεται·
όπως ένα κορίτσι που ονειρεύεται
πως βάζει απ’ τις πληγές τους κοκκινάδι.

Νέοι κι εγκόσμιοι όσο κρατούσε η νύχτα,
γράφοντας λέξεις βιαστικές,
κρύβοντας μες στη χούφτα τους την κάφτρα,
μες στο σκοτάδι αυτό τα πρόσωπά τους,
κοιτώντας στη μεριά που θα φανούν.

―Θα έρθουν. Θα’ ρθουν τώρα οι νεκροί. Οι νεκροί
σε φάλαγγα κατ’ άνδρα στοιχημένοι.

―Ποιους πρέπει να νικήσουν οι νεκροί; ―Οι νεκροί
τους πεθαμένους πρέπει να νικήσουν.
―Κι αν τους νικήσουν τι θα κάνουν οι νεκροί; Οι νεκροί
καινούρια μνήματα θα δώσουν στη φυλή τους.
Καινούριο τόπο στους νεκρούς· στους νεκρούς
μια νέα χώρα, να χωρέσουν όλοι.