Είχε αρχίσει να βραδιάζει πέρασα να πάρω την ωραία
ποδηλατάδα. Ανέβηκε στη σχάρα ανδρικά –γερνάω
με περιβόλια τη φέρνεις Καλαμάτα. Κι άρχισαν οι ακτίνες
να γυρνούν του Philips αμετάπειστες ας είχε πέσει ο ήλιος.
Ύστερα οι πορτοκαλιές η θάλασσα ο δρόμος κατηφορικός.
Άφησα τα πεντάλ συνεπαρμένοι σκίζαμε τα χρόνια. Στο
Πανελλήνιο οκτώμισι ψυχή έριξα το ποδήλατο στην άμμο.
Θεέ μου ήθελα κι άλλο τα βυζιά της τα `θελα με όλη μου
την πλάτη. Είδα όμως τη δική της δίχως ρούχα –πού πας
Μάιος είναι ακόμα. Βούτηξε μου ήρθαν οι σταγόνες στα γυαλιά.