Τρεις σφαίρες στον τοίχο,
τρείς πληγές που δεν κλείνουν...
Χάσκουν εκεί, χρόνια τώρα.
Κάποτε τρία κορμιά είχαν στηθεί
με την πλάτη στον άγριο σοβά.
Τρεις τουφεκιές ακούστηκαν
μέρα μεσημέρι
τάραξαν την ησυχία του καλοκαιριάτικου μεσημεριού,
τρία κορμιά σωριάστηκαν άψυχα.
Στον τοίχο, υπήρχαν για χρόνια
οι λεκέδες από το αίμα...
Τώρα, ο τοίχος γράφει "πωλείται"
το αίμα το ξέπλυνε η βροχή και οι χειμώνες.
η ελευθερία, δε χρειάζεται πια θυσίες,
οι ήρωες ξεχάστηκαν
και το μεσημέρι του καλοκαιριού,
μόνο τα τζιτζίκια το ταράζουν
με το τραγούδι τους...