Αν ξεκινήσω με το είμαι αντί για το υπάρχω
ή χρησιμοποιήσω τη φαντασία
καταργώντας την πραγματικότητα
(πολύ κοινότοπο)
αυτό το Su ακούγεται Σου ή και Σου(μ)
επομένως ακούγομαι και α’ και β’ ενικό
ακούγομαι και ρήμα και αντωνυμία
άραγε ακούγομαι όλα τα πρόσωπα ;
αγάπη ακούγομαι ;

Κι αν αυτό το δίδυμο ρω είναι το γρέζι της μνήμης
ένα για τον έρωτα κι ένα για τον θάνατο
γιατί το πράγμα (re) συνεχίζει να κινείται
έξω από την ιδέα του
κι ο πόλεμος να κατανοήσεις το εσωτερικό θηρίο μαίνεται ;

Κι αν είμαι άλ-λος ;
Κι αν είμαι όλο (al-l) ;
Είμαι ;