Και σε είδα να με κοιτάζεις
με βλέμμα που πρόδιδε ανασφάλεια
και `γω από την άλλη
ήξερα ποια προβλήματα μου
ήθελα να σου κρύψω.

Και μέσα στην απομυθοποίηση των πραγμάτων
σε ερωτεύτηκα
γιατί ενώ είδα πόσο μικροσκοπικοί είμαστε
σαν πηλός ακατέργαστος
οι δυνατότητές μας
καθώς εμείς μόνο
την απεραντοσύνη μας
μπορούμε ψηλά να πλάσουμε.

Και μέσα από τους καθρέφτες
ίδιος ο τρόμος που `χουμε αντίκρυ
να σχηματίζει μορφή στα Ηλύσια Πεδία
της ψυχής μας.

Φως και Πλούτος η πρόθεση
να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας
και είναι θαρρώ τούτος ο δρόμος
Πασπαλισμένος με αστερόσκονη
και μια καλή αρχή
για να αγαπάμε από επιλογή
κι όχι από ανάγκη.

Ανακυκλώσιμη αγάπη που ποτέ δεν πεθαίνει
και εμείς σαν να βρήκαμε το κλειδί
που ανοίγει όλες τις πόρτες.
Για να ναι πλέον η φθορά ουτοπία
καθώς τη δική μας τελικά
δε λογαριάσαμε.