Περπατώ εις το δάσος, όταν οι λύκοι είναι εδώ,
δηλώνω κυνηγός των κακών λύκων
είτε την Κοκκινοσκουφίτσα καταβροχθίζουν είτε
τα γουρουνάκια-ένας Ρομπέν των δασών που υπερασπίζεται
την αθωότητα, υπάρχει ένα απόθεμα αθωότητας στη φύση,
κυρίως,
αλλά τι είναι αυτό, μια σφραγίδα ανάμεσα σε δύο
αντίρροπους ποταμούς, ένας στοχαστής την ανακάλυπτε στο αρχαίο
δράμα, ιδίως στην τραγωδία, έλεγε, "η αθωότητα είναι ό,τι υπάρχει
ανάμεσα στην κίνηση και την ακινησία", γι αυτό σας ομιλώ, οι λύκοι
κινούνται, τα γουρουνάκια ακινητούν, η Κοκκινοσκουφίτσα αλληθωρίζει
"πώς άλλαξε η γιαγιά μου", δε σκέφτεται ότι μια αλλαγμένη είναι
μια άλλη γιαγιά-κι εγώ στέκω ακίνητος, σα πελαργός με δίκαννο.

Έξω βρέχει και θα μπορούσα να σας μιλήσω για τη βροχή.