Έτσι όπως τρυγάω τα στερνά σταφύλια
τους ψίθυρους μαζεύω για δώρο σου ακριβό
σου στέλνω ένα τραγούδι χώμα απ’ την καρδιά μου
μ’ ό,τι δεν ξερίζωσε η θλίψη μου ως εδώ
ποτίζω ένα τραγούδι στάχτη απ’ το φιλί μου
που ο καυτός αέρας μου άφησε στα χείλια

Τη λίμνη θα διπλώσω σε πλεκτό καλάθι
για να σε τυλίξει η κρούστα της η πορφυρή
χρυσό απ’ το μεσημέρι λάβα από το αγέρι
που ήπιε η ανηφόρα πάνω στην κορφή
τον κέδρο που σωπαίνει το μοβ που υποφέρει
μόνο του κι απόλυτο στην άγονη κορφή

Φεγγάρι μου κι αγρίμι πάρε της ελιάς το ασήμι
σκύβει η χαρά μου σαν την προσπερνάς
μα ουρλιάζει μέσ’ στα σκίνα τη δίψα μου προσκύνα
και αστράφτει η περηφάνεια μου σαν τη σπαταλάς
Στη στόλισα μ’ αγκάθια και λάσπη απ’ το κορμί μου
πες μου αν αντέχεις το δώρο που κρατάς..