Ακούω τον ρόγχο σου καθώς ξημερώνει.
Σ’ ακούω πλάι μου, γύρω μου σε ακούω·
διαστέλλεσαι.

Ζωγραφίζεις στο δωμάτιο τη σκιά σου
με φτερά και μάτια στραμμένα σε σωρούς τρωκτικών.

Αγγίζω, τι άλλο, τον αφαλό σου,
τα μισάνοιχτα σκέλη σου,
τα χίλια κενά στο κορμί σου.
Γλύφω στις άκρες των δαχτύλων σου
όσα πράγματα συνέλαβες χθες.

Σε αγγίζω καθώς ξημερώνει.

Προσπαθώ να σ’ ακούσω.