Τίποτε δεν εμφανίστηκε για να χαθεί.
Βέβαια τα όνειρα ανοίγουν σαν μεγάλα ρόδια,
κάθε κόκκινος σπόρος είναι μια ματαίωση-
αλλά υπάρχουν ακόμη,
τα βραδινά παιγνίδια των παιδιών,
υπάρχουν οι χαρταετοί, φτιαγμένοι από σελίδες
εφημερίδων, έτσι για να φανεί ότι η ζωή συνεχίζεται,
έστω μοναχική,
σαν κάποτε που κουβεντιάζουμε με το είδωλό μας
στον καθρέφτη, μ'ένα μοναχικό σακάκι, με
τον χρόνο που κάρφωσε σε χοντροχάρτονο
ο Αντρέας, ο φωτογράφος, την ώρα που χόρευε
στα μικρά παιδιά, σαν τη μαϊμού,
για να πιάσει την πόζα.