Πόδια στυλωμένα γύρω από τον άξονα του
Κορμί στητό, περήφανο
Θάρρος που βγάζει την ουρά απ’ τα σκέλια
Στήθος προταγμένο, γεμισμένο μοσκιές
Μάτι ορθάνοιχτο, βομβαρδίζει το κενό
Συγκέντρωση απόλυτη.
Τίποτα δεν μπορεί να τον αποσπάσει
απ’ τη μυσταγωγία.

Βαρούν τα όργανα κι αρχίζει
η Γυροβολιά
Ακούραστος στην κάψα του γυρίζει
Ο ιδρώτας στάζει λιπαρός στ’ αναμμένα κάρβουνα
του πόθου του
Εκστασιασμένος ζεϊμπέκης
Μακρόσυρτος, ατέλειωτος, χορεύει ώρες
(Διονύση, για νέο μακρύ ζεϊμπέκικο ετοιμάσου!)

Τέτοιος εθνοσωτήριος υψιπέτης χορός
που ψήνει ως το μεδούλι κι ευωδιάζει
η ζεμπεκιά του Οβελία.