Κι αν υποτεθεί ότι οι λέξεις έρχονται αιφνίδια
Όπως τα πουλιά, τα βραδινά τραγούδια
Και οι χελώνες,
Πάλιν είμαστε υπόλογοι για ένα αδέξιό μας ποίημα.

Οφείλουμε ανταπόκριση σ’ ένα ρυθμό των σπλάγχνων μας
Ακόμη κι όταν μελετούμε ένα θαλασσόξυλο
Στρεβλό και κούφιο

Και τ'ονομάζουμε, αυθαίρετα, Ευνίκη.

Μας είναι απαραίτητη μια διάταξη ιδιαίτερη
Κάτι σαν το πρωτόκολλο σε δείπνο,
Όπου το "πλάι", διαλέγεται σωπαίνοντας

Ο εντυπωσιασμός είναι χαρακτηριστικό του παγωνιού
Και του κατσέρ.

Τότε που ο άλλος αποσπά έναν άγριο μορφασμό
Και τον πετά ψηλά-να εντυπωσιάσει.