Σε μια μόνο χρονική αναλαμπή
ώσπου ν’ αγγίξει ένας κόκκος
την άμμο της κλεψύδρας
έσφιξα ένα χέρι

ήταν φτερό από πουλί της νύχτας
που αφουγκράζεται το σκοτάδι
βελούδο από ελεύθερο πέταγμα πεταλούδας

ήταν θαυμασμός για ένα πνεύμα
κατολίσθηση στον ήχο ενός ηδονικού φλαμέγκο
κραδασμοί και δονήσεις που
κοιτούν με μάτια γουρλωμένα

οι λέξεις που κλάδεψες
γεννούν φύλλα και λουλούδια
υπερκόσμιας ευαισθησίας
τα ποιήματά σου ξεκλειδώνουν
την καρδιά του τριαντάφυλλου
φωτίζουν τις υπόγειες στοές του κόσμου
εξιχνιάζουν τα εγκλήματα της ύλης
σε μια πόλη-κτήνος
που δήθεν ήσυχα βελάζει

κλαίω γιατί σε διάλεξε μια πυγολαμπίδα
συνταξιδιώτη στο απύθμενο σκοτάδι
χαίρομαι γιατί θα γίνεις αιώνιος κολυμβητής
σε μακρινό γαλαξία

Καλό σου ταξίδι.