Περπατούσαμε στην Αρβανιτιά πιασμένοι χέρι χέρι
κάτω απ’ τα βράχια με τις φραγκοσυκιές
με το τελευταίο φως του δειλινού
να ροδίζει τη θάλασσα δίπλα μας.
Το χέρι μου έτρεμε μες στο δικό σου
κι η ανάσα μου χοροπηδούσε, φοβισμένος
λαγός να γλιτώσει το κυνηγόσκυλο του Έρωτα.
Πάνω μας το επιβλητικό Παλαμήδι!
*
Σε αντίθεση με το περήφανο τοπίο
έχασα την πίστη μου, διαλύθηκα!