Τι σε κάνει να κλαις και να λες πώς εδώ
όλα τελειώνουν
σου τελειώνουν τα λόγια που λες με φωνές δυνατές
τώρα που σκοτώνουν

Κάθε τι που κοιτάς και γελάς και περνάς
σε άλλο τόπο και χρόνο
από διάβαση ροζ και βιδώνεσαι μπρος
μες τα μάτια μου μόνο

Καθώς ο χρόνος έπαψε να κυλά
η γιορτή τα φώτα της θα ανάψει ξανά
στης σιωπής τα φώτα μέσα στον πανικό
στη στροφή του δρόμου ίσως σε ξαναδώ

Δεν υπάρχει στιγμή δεν υπάρχει πνοή
στον πυθμένα του χρόνου
κάνε τώρα κι εσύ μια μεγάλη στροφή
μες στη μέση του δρόμου

Μη σε νοιάζει που πας μη ρωτάς μη ζητάς
άλλες εξηγήσεις
δε σου φτάνει αυτό πώς εγώ σε αγαπώ
όσο και αν με μισήσεις