Αυτό που καίει προς τα έξω το σώμα ψελλίζει,
θυμήσου πόσο ήσουν περίκλειστη
τότε που μαγευόμουν να λέω ψέματα
και αλήθειες απίστευτες.

Εξόριστη με τός η άγνοια γεωγραφική.
Τα νησιά στον ύπνο μου
τα γιασεμιά στις νύχτες σου.
Και να σπάνε στα τζάμια τα κύματα
σαν όνειρα που τους εσάλεψε το λογικό.

Τραγούδια λάμποντας περιστρέφεσαι,
η μια ακτή τριγυρίζει την άλλη.

Χτύπα καμπάνα μακρινό μου σώμα.
Πάνω φεγγάρι
κάτω ουρανός.

Άνεμος σφυρίζει στο παλιό παλτό
στην αποθήκη
που καιει τα γράμματα ο καιρός.