Εσύ δεν ένιωσες ποτέ σου αδυναμία
Εσύ δεν έχασες ποτέ σου στα σημεία
Ποτέ δεν είδες την πληγή
που μέρα νύχτα αιμορραγεί
Ποτέ σου δεν κατάλαβες, ω, ω

Εσύ δεν ένιωσες τη γεύση
από ένα δάκρυ
Εσύ δεν έμαθες τι πάει να πει αγάπη
Ποτέ δεν είδες ερημιά να σου τρυπάει την καρδιά
Ποτέ σου δεν αισθάνθηκες πόσο υποφέρω

Με πεθαίνεις λίγο, λίγο
κάθε σ’ αγαπώ σου είναι
Δολοφονία Εν ψυχρω
Είσαι θάνατοσ γλυκός

Εσύ δεν ράγισες ποτέ σου σ’ ένα βλέμμα
Μέσα σου τρέχει δηλητήριο για αίμα
Δεν ξέρεις τι θα πει ντροπή
Ποτέ δεν είχες την ψυχή
Το μόνο που αγάπησες είναι ο εαυτός σου

Με πεαθίνεις.....

εσύ δεν ένιωσες ποτέ την αγωνία
να σε στριμώχνει το σκοτάδι στη γωνία
Εσύ είσαι δήμιος τυφλός
Ποτέ δε σ’ αγγιξε το φως
Εμένα όμως μ’ έκαψες
κι έμεινε η στάχτη.