Πονάνε οι νύχτες με γρατζουνάνε οι κρύες νύχτες
και σημάδια μου αφήνουνε του ρολογιού οι δείχτες
βροχή στα μάτια μέσα από τα δυο υγρά σου μάτια
σκαρφαλώνει η ψυχή της ζωής τα σκαλοπάτια

Κάνε μου παρέα μυαλό μου μην μ’ αφήνεις
τέτοιες νύχτες που την λήθη στο ποτήρι σου την πίνεις
κι αν βαρεθείς και θες να φύγεις μες στην νύχτα
όσα σου πα σαν μια πέτρα μες στην θάλασσα όλα ρίχ’ τα

Μοιάζω αλλιώτικος κι αυτό είναι η αλήθεια
η δική μου η καρδιά χτυπά αλλιώς μέσα στα στήθια
μες στα τραγούδια λέω πάντα αυτό που νιώθω
κανένα από τα αισθήματα δεν ήταν παιδί νόθο

Νιώθω αυτό που εσύ ποτέ δεν έχεις νιώσει
δεν πρόλαβε στα στήθια σου ακόμα να φυτρώσει
κι αν πέσει μες στην πόλη μια βροχή και άλλη τόση
την δική μου την ψυχή δεν μπορεί να μου την λιώσει

Δεν έχει όνομα ο δρόμος που ζω
μόνο σημάδια εδώ θα βρεις από αίμα ζεστό
τα βήματα μου σαν ουλές θα μείνουν πάντα εδώ
σ’ αυτήν την πόλη που `χω μάθει τόσα χρόνια να ζω

Εικόνες στο μυαλό μου που σημαίνουν πολλά
είναι η δικιά μου πλευρά είν’ τα δικά μου στενά
είδαν τα μάτια μου πολλά που `ναι τα χρόνια τα καλά
ποιος το έχει ακόμα στην καρδιά ποιος έχει τη μαγκιά

Ποιος είναι εδώ από παλιά ποιος λέει λίγα λόγια και καλά
είναι τα πράγματα απλά μιλάω πάντα σοβαρά, αφιερωμένο εξαιρετικά
γι αυτό άκου καλά όταν θα βλέπεις θολά δεν βάζω τίποτα μπροστά
στους δρόμους τα κυνηγητά τότε που ήμασταν παιδιά
τότε που φόραγα φαρδιά και με κοίταγαν στραβά

Αν δεν έκανα εντύπωση έκανα την διαφορά είναι του δρόμου η ομορφιά
από το βράδυ ως το πρωί οι παλιές οι καλές οι μαγικές οι στιγμές
έχουν χαθεί έχει αλλάξει το hip hop έχει αλλάξει η μουσική
έτσι κάποιος ξενυχτά με μελωδίες και ήχους
γράφει κομμάτια στα κρυφά αλλά φωνάζει τους σφυγμούς σαν τον πιτσιρικά
που με κοιτούσε στραβά έξω απ’ της πόρτας το σκαλί
του ψιθυρίζω στο αυτί μίλα στα ίσια
είναι εικόνες του μυαλού σου αλλά είναι η αλήθεια

Δεν έχει όνομα ο δρόμος που ζω
μόνο σημάδια εδώ θα βρεις από αίμα ζεστό
τα βήματα μου σαν ουλές θα μείνουν πάντα εδώ
σ’ αυτήν την πόλη που `χω μάθει τόσα χρόνια να ζω