Οι ώρες απόψε γυαλίζουν οι ώρες της προσευχής
Η άσφαλτος μάς καταπίνει η άσφαλτος με τη βροχή
Ο ουρανός απόψε δε μοιάζει με ουρανό
Μοιάζει με ζωο που δεν το ξέραμε
Και μας ξαφνιάζει μέσα στην πολιτεία
Έρημη πια από ζωα έρημη από φυτά και από λουλούδια
Τρέχουν απόψε οι ώρες τρέχουν σαν τραίνα
Και μας φωνάζουν αλλά εμείς δε διστάζουμε
Πού θα μας φέρει ένα ταξίδι
Τώρα που ο ουρανός έγινε θηρίο
Πού θ’ ακουμπήσουμε τα μέτωπα τώρα
Χτες τραγουδούσαμε ακόμα στο παραθύρι
Τρώγαμε καρπούς νοσταλγούσαμε τα χελιδόνια
Πριν κοιμηθούμε
Αλλά πάνε τ’ αστεία με τα πουλιά
Πάει η εγκαρδιότητα με τη φύση
Στην αγκαλιά μας ακουμπάνε οι γυναίκες
Που δε θέλουν πια να ψεύδονται
Δε θέλουν πια τον έρωτα που βαστάει όλη τη ζωή
Και όμως και τώρα ο ουρανός
Μοιάζει κάποτε σαν τραγούδι
Κατεβαίνει πάνω στα μάτια μας μας δροσίζει το στόμα
Παρίσταται στους γάμους μας και μας ευλογεί
Τότε είμαστε όλοι χαρούμενοι και δεν το κρύβουμε
Τα νήπια βγαίνουν από τις κούνιες στους εξώστες
Και πετάνε γαρίφαλα στους διαβάτες
Σκορπίζουν στους δρόμους τα ψεύτικα λουλούδια
Που μαζέψαμε όλη τη χρονιά
Κι έχουν τη σιωπηλή μας ευγνωμοσύνη.