Προγράμματα Δημάρχων ἐδῶ κι’ ἐκεῖ κυττάζω,
κι’ ἀπ’ ἄκρη ἕως ἄκρη μὲ στόμφο τὰ διαβάζω.
Τι σχέδια μεγάλα! τι θαύματα πομπῶδη!
τὸ Δῆμο μας ἀλήθεια θὰ μᾶς τὸν κάμουν ρόδι.
Τι θέατρα θὰ δοῦμε καὶ τι δενδροφυτείαις!
τί κήπους, τι σχολεῖα, τι δρόμους, τι πλατείαις!

Τοῦ Δήμου τὸ ταμεῖο μὲ λίρα θὰ γεμίσῃ
καὶ ὅλα του τὰ χρέη μὲ μιὰ θὰ ἐξοφλήσῃ,
κι’ ἐκεῖ ποὺ ἦσαν πέντε τὰ ἔσοδα τοῦ Δήμου,
θὰ πᾶνε δεκαπέντε καὶ εἴκοσι... ψυχή μου!
Ἀπὸ νερὰ καὶ βρύσες κατακλυσμὸς θὰ εἶναι,
καὶ θάλασσα θὰ γίνουν αἱ προσφιλεῖς Ἀθῆναι.

Ἡ πόλις μας θὰ εἶναι καμαρωμένη νύφη,
θὰ λείψουν μιὰ γιὰ πάντα ἡ Εὐλογιαῖς κι’ οἱ Τῦφοι,
οὔτ’ ἄρρωστος κανένας θὰ πέφτῃ στὸ κρεβάτι
καὶ οἱ γιατροὶ θὰ φύγουν ἀπ’ τὸ πολὺ κεσσάτι.
Ἀπὸ μιὰ ὥρα σ’ ἄλλη ὁ κόσμος θὰ παχαίνῃ,
κι’ ὥ θαῦμα τῶν θαυμάτων! ψυχὴ δὲν θὰ πεθαῖνῃ.

Κουνοῦπι, σκνῖπα, ψύλλος καὶ μῦγα δὲν θὰ μείνῃ,
τῶν φώτων ἡ Ἑστία Παράδεισος θὰ γίνῃ,
κι’ οἱ φίλοι μας οἱ Φράγκοι μὲ ὅλο των τἀσκέρι
ἐδῶ θὰ τὸ γλεντοῦνε χειμῶνα, καλοκαῖρι.
Παντοῦ ζωή, φρεσκάδα, νερὰ δροσιαῖς καὶ κρίνα...
Μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ζῇ μὲς στὴν Ἀθήνα!