Ἑβραῖοι καὶ Ἀτσίγγανοι καὶ Ἕλληνες σκορπιοῦνται,
καὶ ὅλοι ἀγκαλιάζονται κι’ ἀγκαλιαστὰ φιλιοῦνται,
κι’ ἐγὼ γυρεύω μάγουλο κανένα νὰ φιλήσω,
μὰ πουθενὰ δὲν ἔτυχε μιὰ Τοῦρκα ν’ ἀπαντήσω.
Ὁ σκλάβος κι’ ὁ ἐλεύθερος πηγαίνει νὰ γλεντήσῃ·
ἐλευθεριὰ δὲν ἔρχεται χωρὶς γερὸ μεθύσι.
Ἀρνιὰ στῇς σούβλαις ψήνονται καὶ διαλεχτὰ μοσχάρια,
νὰ φᾶνε τοῦ γενναίου μας στρατοῦ τὰ παλληκάρια,
ἡ τσότρα πάει κι’ ἔρχεται καὶ τὸ κρασὶ ἀφρίζει,
κάθε ποτῆρι στὴ στιγμὴ ἀδειάζει καὶ γεμίζει,
καὶ στὴ φωτιὰ τῆς λευθεριᾶς μᾶς ἔρχεται καὶ ἄλλη,
καὶ γίνεται Βεζούβιος καὶ Αἴτνα τὸ κεφάλι.
Μὲ μουσικαῖς λογῆς λογῆς στοὺς δρόμους τριγυρίζουν,
κοντὰ καὶ οἱ Ἀτσίγγανοι ἀπὸ χαρὰ σφυρίζουν,
φωναῖς παντοῦ, κατακλυσμός, τρεχάματα καὶ φούρια,
οἱ ἄνθρωποι ἀνάκατα μ’ ἀδέσποτα γαϊδούρια.
Καὶ μέσα σ’ ὅλη τὴ βοή, στοῦ κόσμου τὴν ἀντάρα,
τὸ κάδρο τοῦ Πρωθυπουργοῦ πουλιέται μιὰ δεκάρα.
Ἕνα Βολιώτη καὶ ἐγὼ γιὰ σύντροφο ἐπῆρα,
κι’ ἑώρτασα τὴ λευθεριὰ μὲ τῆς Βιέννης μπύρα
ἀλλὰ δὲν πλήρωσα ἐγώ, ὦ Ἀθηνῶν πολῖται!
Αὐτὸ καὶ δίχως νὰ τὸ πῶ, θαρρῶ πὼς ἐννοεῖται.