Αν θέλετεν τον ουρανόν
απέσ’ σην βούρα μ’ βάλλω
μη λέτε με, μη λέτε με
τ’ αρνόπο μ’ ν’ ανασπάλλω.

Ανάθεμά σε νε σεβντά
ευρίκι ς αγνά καρδίας
εκεί απέσ’ σύρ’ ς το άψιμο σ’
εκεί απέσ’ τη φωτία σ’ .

Πως εγροικάς α’ ουρανέ
κι οντές πονώ λιβώνεις
κι αν τρέχ’ νε τα δακριόπα μου
τη γην νερά γομώνεις.

Ση κάρδιας ι μ’ τον ουρανόν
σύννεφα μαύρα εκάτσαν
Ήλεν’ κι αφήν’ νε να εμπαίν
το ψόπο μ’ εγονάτ’ σαν.